donderdag 28 januari 2010

"SHOCK"


07.15 uur
Ik word wakker van de regen die keihard op het slaapkamerraam beukt. Nu ik inmiddels volledig gewend ben aan het werkloos zijn, vertik ik het vrijwillig voor 08.30 uur op te staan, dus dit is een bijzonder onaangenaam tijdstip. Om nog maar even te zwijgen over het feit dat het volgens de kalender hoog zomer zou moeten zijn en ik bij het openen van de gordijnen een typisch herfstachtig Nederlands pokkenweertafereel gade sla! Nu we ons aanstaand vertrek naar Aruba nog even hebben uitgesteld vanwege manliefs zakelijke beslommeringen vraag ik me steeds vaker af wat ik toch doe in dit land. Nu is zo’n moment. De laatste paar maanden krijg ik er maar 1 zin over Nederland uit, opgebouwd uit 2 x kut gevolgd door –weer en –land. Manlief moet hier steevast om grinniken, maar vandaag niet, want hij (hij wel!) is er een weekje tussenuit naar de zon. Voor de duidelijkheid: ik, zielige, onderkoelde, bijna-depressieve werkloze, ben achtergelaten in naar, koud, triest land door feestvierende, in de zon zittende en lekker uit eten gaande manlief. Kortom, ik heb mijn ogen al zeker 5 minuten open en ben klaar om terug naar bed te gaan en er pas morgen weer uit te komen. Maar…. zo werkt het niet. Overvallen door afwisselend jaloerse en deprimerende gedachten, besluit ik maar te gaan douchen. Hier is toch geen redden meer aan. Ik pers er een snik uit en vertrek richting douche.

08.45 uur
Ik heb veeeeeeel te lang onder de douche gestaan maar het was ook zooooo lekker warm! Ik ben van top tot teen verschrompeld, heb geen zin om mijn haar te drogen (buiten valt meer water dan ik verspild heb onder de douche tenslotte dus fohnen is zinloos) en het resultaat van mijn ochtendritueel is eerlijk gezegd bedroevend. Ik zie eruit als een verzopen kat, heb een rothumeur en omdat de dag toch al verpest is, besluit ik een berg administratieve rompslomp aan te pakken die ik al 2 maanden systematisch negeer.

09.30 uur
Hmm. Mijn financiële situatie is pijnlijk duidelijk geworden na het doorspitten van eigen administratieve rompslomp. Ik moet ofwel manlief een heel lief smsje sturen (help Angela de zomer door, stort nu op giro 12345) ofwel weer eens mijn Marktplaatsactiviteiten intensiveren. Ik besluit het laatste te doen (bedelen kan altijd nog) en trek enthousiast de kast open met “dingen die je nooit gebruikt, waar je nooit naar kijkt, maar om de een of andere reden niet wegdoet”. Ha! Hier kan ik nog wel wat van verkopen! Ik vind 2 oude filmcamera’s uit de jaren 30 (met filmpjes! Maar hoe vogel ik in vredesnaam uit hoe ik die filmpjes kan kijken?) en een stinkende verrekijker. Ik besluit ze niet zomaar op Marktplaats te zeggen, maar ga eerst enthousiast internetten om uit te vinden of er verzamelaars zijn van dit soort dingen.

09.55 uur
Juist. Er zijn dus maar 2 of 3 mensen in Nederland die dit soort dingen verzamelen. Grumph. Ik mail ze toch allemaal, want je weet maar nooit, en ik mail ook nog 2 antiekzaken in de buurt. Je kan het tenslotte toch niet weten. Voor hetzelfde geld heb ik hier het equivalent van een Rembrandt of Van Gogh liggen!

10.20 uur
Shitty. Het eerste antwoord. “Dank voor je aanbieding maar ik verzamel alleen maar hoogst zeldzame apparaten. Voor degene die jij noemt bestaat weinig belangstelling. Ik schat hun waarde op € 10 per stuk. Je kunt ze eventueel op Marktplaats aanbieden. Beste wensen, Michael.”
Oké Michael, ten eerste: het is juli, niet december en ik ben ook niet jarig, dus die beste wensen mag je houden. En ten tweede: dat ik ze op Marktplaats aan kan bieden, snap ik zelf ook nog wel! En ten derde: SNIK! Ik heb hier dus niet een hoogst zeldzaam iets, ik heb hier weer een paar krengen die niemand wil hebben! Hoe kan ik nou toch in godsvredesnaam iets verdienen als we hier niets, maar dan ook echt helemaal niets van waarde hebben! Terwijl ik net een beetje uit mijn depressieve dal was opgeklommen, voel ik me nu weer langzaam terugzakken en bovendien is er buiten inmiddels een Zuidwesterstorm aan de gang waar ik ook al niet van opknap. Het moet wel heel raar lopen wil deze dag nog wat worden en ik neem drastische maatregelen. Ik pak een pak koekjes, zet een pot thee, trek fijn een pyjama aan en verdwijn voor de buis. Lang leve de dagprogrammering van BBC 1 tussen 10.00 en 14.00 uur!

10.30 uur
Heerlijk! Net of ik 20 jaar terug ben geschoten in de tijd en schoolziek ben, maar dan dan zonder school en niet ziek! Ik kijk Heir Hunters, een programma over bureaus die in Engeland op zoek gaan naar erfgenamen van overledenen, in ruil voor een procentje of wat van de erfenis. Zou er op Aruba of in Nederland ook zo’n bureau bestaan? Ik voel het idee voor een nieuwe carrière langzaam opborrelen en bedenk dat er op Aruba vast heel wat mensen zielig en alleen doodgaan onder achterlating van een miljoenenbedrag, wat ik dan krijg omdat ik geen erfgenamen kan vinden en dan word ik heel rijk! Zo, mijn financiële toekomst is zekergesteld. Ik word een erfgenaamjager! Nu alleen nog even een passende naam verzinnen voor mijn nieuwe bedrijf.

11.00 uur
Gelukkig begint Escape to the Country en kan ik me daarop focussen, want dat verzinnen van een naam voor het erfgenamen-zoek-bureau schiet niet erg op. Ik zie een Indiaas stel (hij heeft een tulband en is 2 jaar geleden overgevlogen uit Jaipur, zij woont haar hele leven al in Londen) die op zoek zijn naar een leuk buitenhuis in de countryside voor de lieve som van 600.000 euro. Het eerste huis heeft geen buitenhuis (was zijn eis, want hij wil niet de hele tijd bij haar in huis zijn. Hmm.) dus dat valt af. Het tweede huis is geweldig, maar de master bedroom kijkt uit op een kerkhof. Daar wordt zij onpasselijk van, dus dit huis valt ook af. Het derde huis is prachtig, maar ligt aan een weg en ondanks het dubbel glas en het voorbijkruipen van slechts 5 auto’s per dag wil hij hier niet wonen. Tenslotte het vierde huis, afzichtelijk, afgrijselijk en authentiek jaren ’70. Hier is letterlijk niets veranderd sinds 1974. Alsof je in de Tardis van Dr. Who bent teruggevlogen in de tijd! Daarnaast is het ook nog eens 50.000 euro boven budget en moet er zeker zo’n 100.000 euro verbouwd en opgeknapt worden. Maar er staat een jacuzzi in de tuin en een tuinhuis met biljart en dus is de tulband omver. Dit huis moet en zal het worden! Zij is het er niet mee eens, maar zij heeft niet zoveel in te brengen, want hij is degene met het geld dus ik ben getuige van gedwongen huizenkoop.

12.00 uur
Homes under the Hammer
Ik ben inmiddels bezig aan het laatste koekje en de tweede pot thee. Heerlijk! Nu gaan we fijn kijken hoe huizen in Engeland op de veiling verkocht worden, opgeknapt worden en doorverkocht worden. Ik kijk aandachtig naar een eng figuur, die me heel erg aan de homofiele buurjongen doet denken maar dan zonder gekleurd haar, die zijn vader voor hem een studio in Londen laat kopen voor 350.000 euro. Zijn vader knapt het dan ook nog eens gratis voor hem op en betaalt alle materialen. Vervolgens gaat de enge jongen er in wonen en wordt het opnieuw getaxeerd en denkt hij nu na over verkoop, want de taxatiewaarde ligt op 500.000 euro. Ik geef het maar eerlijk toe, deze enge griezel heeft het slim aangepakt en stiekem ben ik een beetje jaloers.

12.30 uur
Cash in the Attic
Ik krijg er echt geen genoeg van en buiten regent het toch maar door, dus wat zou het?! Een BBC-presentatrice gaat samen met een expert op bezoek bij een mevrouw die graag 3.500 euro wil hebben voor een vakantie met haar kleinkinderen. Haar hele huis wordt van onder tot boven doorgespit, er worden spulletjes verzameld en die worden vervolgens op een veilig verkocht. De mevrouw in kwestie is errug rijk en dus brengen haar 7 spulletjes wel 5.000 euro op en mogen alle ouders van de kleinkinderen ook mee op vakantie. Ik baal dat wij geen duur antiek hebben en pak een reep Milka ter verzachting van dit leed.

13.15 uur
Bargain Hunt
Oké, na drie uur begin ik er nu een beetje simpel van te worden, maar het regent nog steeds dus wat moet een mens anders? Ik kijk aandachtig hoe de presentator met een enorme spleet tussen zijn tanden en een rare bril met 100 kleurtjes 2 stelletjes 450 euro geeft om uit te geven op een rommelmarkt. Vervolgens moeten ze die spulletjes weer verkopen op een veilig en degene met de meeste winst of het minste verlies wint. Wat je wint? Helemaal niets, nakkes, nada, maar kennelijk hebben Engelsen daar geen probleem mee en ze shoppen zich suf. Het stel met 30 euro verlies wint (huh?) en iedereen is erg blij. Ik niet, ik ben doorge-antiekt en doorge-huisd en doorge-erfgenaamd en besluit in vredesnaam dan maar het weer te trotseren en boodschappen te gaan doen.

14.45 uur
Ik ben compleet verzeikregend. Niet een beetje, maar echt helemaal, totaal, van top tot teen. En ik had me nog wel zo leuk opgedoft voor de gelegenheid (ik had toch maar even mijn haar gefohnd en mijn smoeltje geschminkt. Je weet tenslotte maar nooit wie je tegenkomt onderweg, misschien wel iemand die mij zijn erfenis wil geven en dan is het toch slimmer als je er een beetje verzorgd uitziet). Ik kleed me om, draai de verwarming maar eens omhoog en kruip achter de computer. Misschien heb ik wel gezellige e-mail!

15.00 uur
Shock en horror! Ik tref in mijn hyves-inbox een nieuw bericht van “M.”. Voor hen die niet weten wie M. is: toen ik nog werkzaam was in Kutterdam werkte M. daar net. M. kon niet zo goed spellen en had het niet zo naar haar zin en zei dus zelf haar contract op. Dat vond niemand erg spijtig, maar er moest natuurlijk wel een afscheidscadeautje voor M. gekocht worden. Ik mailde met de grote baas hierover en schreef dat M. me niet zo’n bloemen- en boekenmens leek en daarom een parfumeriebon een goed idee was. Grote baas schreef terug dat een woordenboek passender was. Ik las mail, schoot in de lach (was even vergeten dat de inboxen door iedereen te lezen waren!) en M. schoot ongeveer 30 seconden later van haar stoel, briesend, huilend en scheldend want ze had de e-mailwisseling tussen mij en de grote baas gelezen en was 30 minuten later vertrokken om nooit meer weer te keren. M. heeft destijds nog een nare krabbel op de hyves van R. achtergelaten en omdat ik mijn tere zieltje niet daarmee wilde belasten, heb ik M. geblockt van mijn site en wel in augustus 2007. Nu, al die tijd later was M. daar achter gekomen (had ik al gemeld dat ze niet de snelste is?) en besloot dat dit een goed moment was haar hart te luchten. Dus ik open de mail en lees iets over ^%#()*^*^$#@(kop openslaan als ze me tegenkomt, een belediging aan het adres van manlief (huh?), een belediging aan het adres van grote baas (terecht) en een alinea of 4 gewijd aan het mij uitmaken voor rotte vis. En dan druk ik me nog netjes uit. Enigszins geschokt bel ik snel R. en mail I. want die willen dit vast ook weten. Ondertussen mailt H., ook werkzaam bij datzelfde kantoor in Kutterdam, of ik daar niet een weekje wil komen invallen. Uh… het lijkt me niet zo verstandig me nu in die omgeving op te houden, zelfs de A13 oprijden lijkt al riskant en ik sla het aanbod vriendelijk af. Ondertussen mail ik de politie om te vragen of je hier iets tegen kunt doen en ga daarna weer over tot de orde van de dag.

16.00 uur
Tijdens mijn verregende uitstapje eerder vandaag heb ik gezond eten gekocht en ik zet me aan de bereiding daarvan. Heel ongebruikelijke ingrediënten liggen op het aanrecht en ik sta zelf verbaasd. Ik zie een mango, een granaatappel, blauwe bessen, 2 limoenen, een avocado, gerookte zalm, verse spinazie en pompoenpitten. Dit alles heeft natuurlijk te maken met de aflevering van Nigella Lawson die ik een paar dagen geleden heb gezien. Tuurlijk ga ik die anti-oxydanten-fruitsalade maken en die salade met gezonde vetten! Manlief zal me wel haten als hij dit hoort. Noooooooit maak ik iets gezonds en prompt, nu hij met zijn kont op een strandstoel zit, komen de vitamines hier met bosjes tegelijk te voorschijn! Ha, dat zal je leren me alleen te laten!

16.10 uur
Het verwijderen van de pitjes uit de granaatappel blijkt lastiger dan gedacht. Nigella zegt op internet dat je de granaatappel met een deegroller te lijf moet gaan, maar het blijkt verdomd ingewikkeld daarbij je vingers niet te raken! Kortom: wat Nigella op tv in 2 minuten deed, kost mij een klein half uur en een blauwe duim. Staat wel leuk bij die blauwe bessen, maar het kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

16.40 uur
Pfff… Mango schillen wordt ook al niet mijn favoriete bezigheid, ik koop voortaan wel weer die handige voorgesneden stukjes. Er zit meer mango op mijn kleren dan in de schaal en ik ben al bijna weer klaar met gezond eten. Waarom moet dat toch altijd zo ingewikkeld zijn? Ik zet toch door, maak het fruithapje af en stort me op de avocado. Ook al zo’n plezierig ding maar niet heus.

18.00 uur
Ik zit tegen heug en meug mijn eigen gezonde vettensalade weg te werken. De eerste paar happen ging nog wel, maar ik en vitamines (tenzij tot pil gevormd en verkrijgbaar in een potje) gaan gewoon niet samen. Ik gooi de helft die nog over is weg en smikkel van de anti-oxydanten-fruithap die gelukkig wel heel lekker is. Al met al was dat dan toch nog een gezonde maaltijd en ik kan tevreden zijn.

19.30 uur
Alweer shock en horror! Ik krijg een mailtje van de zoon van de beste vriendin van mijn overleden tante T.. Hij is zondag op bezoek geweest bij oom H. en daar heeft oom H.’s nieuwe vriendin ontmoet! Nieuwe vriendin??? Het laatste dat ik weet, dateert van 3 weken geleden en toen had oom zich, 8 maanden na het overlijden van tante T. en dat vond ik al vrij snel, ingeschreven bij een datingbureau. Zijn eisen? Een vrouw van maximaal 55 jaar (oom is zelf 65), slank en licht getint (zeker niet donker want "daar mot ik niks van hebben hoor nicht!" Tsja.). Ik had er hartelijk om gelachen en de boel weggewuifd met de uitspraak “ja hoor, heel goed gedaan!”. Hadden de 1600 euro inschrijfgeld (zal ik een datingbureau beginnen? 1600 euro is goed geld!) mijn oom nu al een nieuwe liefde opgeleverd? Ik pak de telefoon, draai het nummer van oom H. en er wordt, heel ongebruikelijk, direct opgenomen. Ik hoor “hello?” en zeg terug “Hallo? Met Angela, met wie spreek ik?” en vervolgens hoor ik een hoop gerommel en gestommel. “Uh, met H., met wie spreek ik?” hoor ik mijn oom vervolgens brabbelen en ik begin direct met mijn vragenvuur. Wie, waar, wanneer en hoe? Ik krijg vage antwoorden als “mijn nieuwe vriendin, via via, 2 weken geleden en weer een via via. Tijdens deze vage antwoorden hoor ik mijn oom in het Engels kletsen tegen zijn nieuwe vriendin en ik vraag waarom ze Engels spreekt. Was ik al in shock bij het horen dat oom H. een nieuwe liefde heeft, nu begint het feest pas echt. Vriendin komt uit Ghana (lees even terug bij de eisen voor het datingbureau!), is 32 (brrrr… mijn oom doet het met iemand die veel jonger is dan ik en laten we ff niet vergeten dat hij 65 is…), heeft een kind van 4 en spreekt nauwelijks Nederlands. Ik spreek het niet uit, maar waarschijnlijk denk je hetzelfde als ik. Vervolgens vraagt oom H.: “spreek je een beetje Engels nicht?”. Ik antwoord bevestigend en krijg zonder slag of stoot nieuwe vriendin T. aan de lijn. Ik weet niet wat te zeggen, lul maar wat in de ruimte over dat het zulk slecht weer is en dat het weer in Ghana beter is en vervolgens krijg ik te horen dat ze met oom H. naar Ghana wil om haar familie te bezoeken, maar ze heeft eerst een picknickvakantie (???) geboekt en dat is deze week dus nu kunnen ze niet, maar daarna gaan ze samen naar Ghana. Ik weet werkelijk geen zinnig woord uit te brengen, krijg mijn oom weer aan de telefoon, dwing hem zaterdag a.s. mijn scooter te komen kopen (nu kan hij het nog betalen en T. wil de scooter graag hebben om haar zoontje mee naar school te brengen, uhu!) en hang verbijsterd op. Ik bel direct tante G. op, zij is ook met stomheid geslagen en we kunnen er samen niet over uit.

21.00 uur
Ik hang tante G. op en bel direct I. om haar te vertellen van de dreigmail en de nieuwe liefde van oom H. maar I. is niet in the mood, want ze heeft nare dag achter de rug. Haar aapje heeft iets erg stoms gedaan en I. kan even niet met me praten. Geen probleem, ik bel manlief wel. Was ik al met stomheid geslagen, manlief kan er al helemaal niet over uit! Eerst vindt hij de dreigmail van M. nog zielig, maar 2 minuten later vindt hij het eng. Eerst vindt hij het nog erg stoer van oom H. maar 2 minuten later zegt hij dat oom H. deze T. vast opgepikt heeft in een bepaald soort etablissement. Eerst vindt hij het nog zielig voor aapje, maar 2 minuten later zegt hij dat ze er van zal leren. Kortom, ook voor manlief zijn mijn ervaringen sinds 15.00 uur vanmiddag wat veel en ook voor mij is het allemaal te gortig, dus we besluiten er morgen verder over te praten.

22.30 uur
I. belt terug. Ik doe mijn uiterste best de goede woorden te vinden, maar na deze vreemde dag lukt het me gewoon niet. Ik trek nog een verhaal uit de oude doos over mijn eigen ervaringen en probeer haar leed wat te verzachten, maar het haalt niets uit. Ik voel met haar mee en vind haar zielig, maar kan niets voor haar doen behalve luisteren en dat probeer ik dan maar. Na een half uur zijn we uitgekletst, I. is doodmoe en moet nog een telefoontje plegen en ik neem me voor de gebeurtenissen van vandaag goed te onthouden, want ongetwijfeld moet I. in de komende periode nog opgevrolijkt worden en dan helpen deze verhalen van vandaag vast mee! Ik geef haar een dikke telefoonknuffel en hang op.

23.15 uur
Ik ga maar naar bed. Vanmorgen beloofde het al een rare dag te worden met een Zuidwesterstorm halverwege de zomer en gaandeweg is het er niet veel beter op geworden. Ik maak een kruik, zet het poezenbeest op het voeteneind, kruip in bed en ga tv kijken. Terwijl Frasier aan het speeddaten is op Comedy Central, glijden mijn gedachten af naar erfenissen, huizen, dames uit Ghana, onfrisse etablissementen en het aapje. Voordat ik uiteindelijk in een onrustige slaap val, neem ik me voor morgen hoe dan ook: a) geen tv te kijken, b) oom H. niet te bellen voor meer informatie, c) buiten activiteiten te ondernemen en het belangrijkste: d) avondeten bij de snackbar halen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

 
Free Hit Counter