04.00 uur
Pieperdepiep, das wel een hele vroege wekker! Verward zet ik het kreng uit en vraag me af wat me in vredesnaam bezield heeft om ja te zeggen tegen het aanbod van manlief om vandaag naar mijn lieve, grappige, excentrieke maar vooral erg homofiele vriend J. in Londen te vliegen voor 3 dagen. J. is een beetje depressief en ik ben aan het doordraaien door alle gedoe in en om het huis met aannemers, rare buurmannen en vooral erg veel herrie, dus ik ben op relax-expeditie gestuurd. Er zijn ergere dingen, dus in de douche met het luie lijf, er moet gereisd worden!
05.25 uur
De taxichauffeur die me naar het station moet brengen, probeert Den Haag Centraal via Groningen te bereiken om zo meer tijd te winnen om mij er van te overtuigen dat ik toch vooral in de taxi moet blijven zitten in plaats van met de trein naar Schiphol te gaan. Ik leg hem uit dat ik de trein van even voor zessen moet hebben en dus haast begin te krijgen, dat Londen duur genoeg is en het prijsverschil tussen trein en taxi van ruim 50 euro voldoende is om toch de trein te pakken. Na een hoop “ja-maar” en “want-als” geeft hij het op. In plaats van de 9 euro die ik normaliter kwijt zou zijn, moet ik nu 15 euro afrekenen, maar in ruil daarvoor heb ik stukken van Den Haag gezien die voor mij volkomen nieuw zijn.
06.10 uur
Ik haat de trein. De banken zijn altijd vies, er is altijd vertraging (ja, ook om 6 uur ’s morgens vreemd genoeg), er komt altijd een ongewassen iemand naast je zitten terwijl er nog 100 vrije stoelen zijn en je moet permanent op je spullen letten omdat de trein vol zit met onverlaten die jouw tas willen pakken. Waarom was ik ook alweer zo eigenwijs om toch perse met de trein te willen? Oh ja, ik vond het zielig voor manlief om ook op een onchristelijk tijdstip op te staan om mij weg te brengen en ik was te gierig voor de taxi. Dat zal me leren. Voortaan staat ook manlief maar lekker vroeg op, dat is gezond! Pluk de dag, eet een appel enzovoort!
06.50 uur
Ik check mijn spulletjes in op Schiphol, de grondstewardess zegt dat ik zo’n leuk roze koffertje heb (jaja, de roze koffer blijft een succesnummer!) en ik vlieg door de paspoortcontrole. Hmmm, wat zal ik nu eens gaan doen. Ik kan nergens meer een rustig sigaretje tegen de stress roken en het aanbod in de winkels is bedroevend. Ik koop voor veel te veel geld een croissant en thee en een boek en verschuil me tussen wat slapende Chinezen.
07.30 uur
Oké, ik verveel me. De Chinezen slapen nog steeds, ik wil mijn boek bewaren tot in Londen en mijn thee is op. Ik ga de winkels nog maar eens verkennen, misschien heb ik wel iets gemist wat ik toch heel graag wil hebben. Ik vind niets en besluit me dan maar alvast voort te bewegen richting mijn gate.
08.00 uur
Volgens het beeldscherm bij de gate zou ik nu moeten boarden. Dat zou ik ook wel willen, ware het niet dat er niemand is. Ik word neurotisch en loop alle andere gates af om te kijken of ik wel bij de goede gate sta. Dat blijkt toch zo te zijn en er zit niets anders op dan rustig af te wachten.
08.10 uur
Aha. Bij mijn gate zijn inmiddels een beveiliger en een steward aangekomen die alle stoelen van de wachtruimte aan het checken zijn op bommen en granaten. Ze checken ook de prullenbakken, de planten, het röntgenapparaat, maar gek genoeg niet hun eigen stoelen of de incheckbalie. Als ik nu een terrorist zou zijn, zou ik dus weten dat je je bom het beste onder de stoel van de grondstewardess kan verstoppen, want die checkt niemand! Ik moet Schiphol hiervan op de hoogte brengen als ik terug ben in het kader van nationale veiligheid. Misschien bieden ze me wel een baan aan!
08.35 uur
Alhoewel ik eigenlijk al in de lucht had moeten zitten, gaan we nu pas boarden. Ik ben niet zo’n held als ik alleen moet vliegen, dus een ongezonde stress maakt zich van mij meester. Het is nog niet te laat om toch met de boot of de auto te gaan, of om me helemaal te bedenken en lekker naar huis te gaan! Alhoewel, dan wordt J. doodongelukkig dat ik veel later of helemaal niet kom en bovendien heeft manlief me opgedragen weg te gaan omdat ik er een beetje doorheen zit. Ik heb geen keuze, ik moet.
08.45 uur
Ik ben aan boord en heb mazzel, er komt niemand naast me zitten. Wel zitten er 2 hele enge homo’s voor me, van die hele gladde met oorbellen en roze sjaaltjes. De minst enge van de 2 is jarig en hij wordt gefeliciteerd door de captain, krijgt champagne en nootjes en ik krijg een broodje met meer boter dan kaas en een kopje lauwe thee. Het is oneerlijk verdeeld in dit leven, ik ben ook al bijna jarig, mag ik niet alvast wat champagne in het kader van voorpret?
08.50 uur
Na een verbazingwekkend snelle vlucht waarin ik een uur lang de 2 homo’s heb bestudeerd en ze er alleen maar enger op zijn geworden, sta ik op London City. Ik ben hier al zo vaak geweest dat het inmiddels gesneden koek is geworden, dus ik koop metrokaartjes en hup van de DLR op de Jubilee Line op de Central Line. Het gaat allemaal voorspoedig en ik voel me alsof ík hier woon in plaats van J..
09.40 uur
Daar loop ik dan, met mijn blije roze koffer door Notting Hill richting J.’s huis. Net Julia Roberts op weg naar Hugh Grant. Aangekomen bij het huis van J. zie ik dat hij de krant zit te lezen en hij springt op als hij me ziet. Zijn 2 hondjes doen hetzelfde en ik ben blij dat ik er ben. We hebben elkaar alweer een paar maanden niet gezien en het is heerlijk even lekker te knuffelen. We maken thee en roddelen er direct op los.
10.30 uur
We zijn nog steeds aan het roddelen en het is fantastisch. We zetten keihard Frank Sinatra op en ik ga mijn kamer in de serre op de bovenste etage inrichten terwijl J. zich gaat douchen.
12.00 uur
Het ochtendritueel van J. is voorbij, mijn kamer is ingericht (het is een superleuke kamer, alleen mist er 1 essentieel onderdeel van een serre-slaapkamer: gordijnen! Dat worden dus korte nachten…) en we besluiten te gaan lunchen.
13.10 uur
J. heeft een afspraak bij zijn schoonheidsspecialiste en ik besluit even een discodutje te doen zolang hij weg is. Ik laat de hondjes nog even uit en verdwijn naar J.’s slaapkamer, daar is het lekker donker.
13.20 uur
De honden hebben besloten dat ik niet zal slapen zolang ik hier ben. Ze blaffen aan 1 stuk door en springen ook op bed. Goed, dan ga ik wel boven in de serre liggen, die trap kunnen jullie toch niet op!
13.40 uur
Ik kan niet slapen in vol daglicht en alhoewel ze de trap niet opkunnen, kunnen de honden wel beneden aan de trap lekker doorblaffen. Misschien moet ik dat discodutje maar opgeven.
14.00 uur
Ik begin een beetje geïrriteerd te raken. Die krengen houden pas op met blaffen als ik leuk bij ze zit, maar zodra ik mijn kont keer, begint het blaffen weer. Dan ga ik wel op de bank liggen, mag dat dan wel?
14.15 uur
Nee, dat mag ook niet. Kuthonden. Nou, dan ga ik me verdomme wel omkleden en opmaken want als J. terugkomt, gaan we borrelen en dan zie ik er tenminste niet uit als een ouwe krant.
14.30 uur
De honden hebben in de eetkamer geplast. Waarom nou toch? Het zijn gewoon monsters in een leuke verpakking! Ik dweil de eetkamer en laat de honden dan maar weer uit.
15.00 uur
J. komt terug en hij ziet er nogal rood gevlekt en spikkelig uit. Hij zegt dat hij 12 lagen zuur op zijn gezicht heeft gehad en nu zijn al zijn rimpels weg, althans, dat zou zo moeten zijn. Ik wil hem niet teleurstellen en zeg dat er geen rimpel meer te zien is en dat het met die rode vlekken ook wel meevalt. J. weet het altijd direct als ik lieg, noemt me een nare vrouw en gaat zijn gezicht te lijf met een camouflagestift.
15.45 uur
We zijn onderweg naar de pub. J. is nog steeds gevlekt en ik heb wallen waar ik de hele inhoud van mijn roze koffer in zou kunnen verstoppen.
16.00 uur
Ik bestel een Pimms met limonade, mijn favoriete drankje, en ondertussen schuift A., de secretaresse van J. aan. Ze is een beetje saai, maar ook heel eenzaam, dus heb ik altijd een beetje medelijden met haar en ik vraag of ze straks met mij en J. mee wil naar de Blood & Tears walk. Dat is een wandeling van 2 uur langs alle nare shockerende en horror-plekken van Londen. A. is blij en zegt direct ja. Ik heb direct spijt en J. kijkt me aan alsof hij 12 lagen zuur op mijn wil gezicht wil smijten.
18.00 uur
Oké, ik heb 4 Pimms op, ik zie er nu uit als een dakloze en J.’s gezicht is een soort tomaat. We gaan snel naar huis, waar ik J.’s camouflagestift pik, J. zich nog een keertje omkleedt en A. de honden uitlaat.
19.00 uur
Na een dik half uur in de metro zijn we aanbeland bij ene Declan, die ons de Blood & Tears tour zal geven. Declan kent geen medelijden en heeft ook nog nooit van rustig aan doen gehoord, dus in de volgende 2 uur rennen we als idioten achter hem aan, terwijl hij verhaalt over onthoofdingen, moorden, het geluid van lijdende duiven, mysterieuze verdwijningen, de pest en de grote brand van Londen. Het is allemaal niet heel spannend, wel heel inspannend, maar ik kom in ieder geval op plekken waar ik nog nooit ben geweest.
21.00 uur
Ik kan niet meer! Ik ben helemaal geslacht! Ik heb 2 uur lang de Oprah Winfrey powerwalk gedaan, A. is inmiddels naast saai ook heel irritant en J. is melig. Ik wil alleen nog maar eten, drinken en naar bed en ik zeg tegen J. dat hij A. moet dumpen omdat we haar nu 5 uur hebben beziggehouden en de maat vol is. J. doet braaf wat hem opgedragen wordt, stopt A. in de metro en wij vertrekken naar een Italiaans restaurant.
22.30 uur
Ik heb net in mijn eentje een hele pizza naar binnen gewerkt plus een fles rode wijn, en J. heeft zich tegoed gedaan aan spaghetti en ook een fles rode wijn. De stemming zit er goed in, dus we bestellen nog een dessert en terwijl we daarop wachten, gaan we buiten even een sigaretje roken. Na een minuut of 2 worden we daar weggejaagd door de serveerster, omdat er een groep Amerikanen binnen zit die last heeft van onze rook. Of we maar even 5 meter verderop willen gaan staan. Dat werkt als een rode lap op een stier en dus haasten we ons naar binnen en bestellen we nog een fles rode wijn en zingen we liedjes. En omdat het altijd irritanter kan, gooi ik nog even een fles om, krijgt J. de slappe lach en lallen we met een afschuwelijk Amerikaans accent. Ik eet mijn toetje, dat van J. wordt nooit gebracht, en moe van het irritant zijn rekenen we maar af.
23.30 uur
Ik ben best wel een beetje dronken eigenlijk en J. ook, al doen we allebei heel erg alsof we dat niet zijn. We spreken af de volgende ochtend om half 8 op te staan en dan 2 uur met de honden te gaan wandelen in Hyde Park. We staan in dubio of we nog een fles champagne zullen opentrekken, maar terwijl we daarover nadenken, val ik in slaap en is de dag voorbij. J. dirigeert me naar mijn kamer en na wat gedraai en gedoe val ik dan uiteindelijk in een comateuze slaap en droom over piesende honden, nare Amerikanen en moordenaars.
Posts
