"Oom"

08.00 uur
De wekker gaat, ik ben al 2 uur wakker uiteraard want mijn biologische wekker staat nog ingesteld op 06.00 uur, het moment dat ik moest opstaan toen ik nog een baan had in dat vreselijke Kutterdam. In de voorgaande twee uren ben ik belaagd door poezenbeest dat afwisselend over mijn hoofd is gelopen, op mijn buik heeft getrappeld en op mijn neus geduwd heeft met een pootje waar ze (dankzij onmiskenbare geur duidelijk te herkennen) net een bezoek aan de kattenbak mee heeft gebracht. Mijn eetlust is vergaan, dus sla het ontbijt over. Stand van het humeur: beneden nulpunt.

09.00 uur Ik ga, nog steeds met een slechte bui, maar inmiddels wel gedouched en opgemaakt, onderweg in Ieniemienie naar AH om kattenbakkorrels en kaascroissants voor oom H. te kopen. We hebben afgesproken dat ik rond 10 uur bij hem zou zijn vandaag om wat spulletjes van mijn overleden tante T. op te ruimen. Ondertussen bel ik voor de 700ste keer in 16 uur tijd oom H. die niet opneemt. Ik begin me ongerust te maken, maar negeer mijn intuïtie en stap toch in Ieniemienie. Stand humeur: 1.

09.15 uur
De boodschappen zijn gedaan, ik geef gas en scheur richting het altijd pittoreske Hazendorp waar oom woont. Er is geen file, ik bedenk me dat ik nooooooooit meer in de file naar Kutterdam hoef en er zijn fijne liedjes op de radio. Ik bler lekker mee en probeer ondertussen zonder succes oom H. te bereiken. Ik negeer nog steeds mijn intuitie en voorgevoel en neem de afslag Alphen aan den Rijn richting Hazendorp. Stand humeur: 2.

09.45 uur
Ik krijg oom nog steeds niet te pakken en begin te hopen dat hij onder de douche staat dus ik sla in plaats van rechtsaf richting oom linksaf richting kerkhof waar tante T. ligt. Ik ben even vergeten dat ik leuke kittige open schoentjes aan heb en neem het hele grindpad mee in mijn schoenen naar T.'s graf. Ik bespeur een ieniemienieladdertje in kous door een steentje, maar negeer het. Bij het graf aangekomen besef ik me dat dat het toch niet is voor mij, ik trek een roos uit het boeketje dat ik voor oom H. heb gekocht en leg dat op het graf (ik verleg het drie keer, want is niet naar mijn zin) en zeg nog wel even in een tijdsbestek van een minuut: "hoi T.! Vandaag ben ik voor het eerst werkloos. Raar joh. Stil hier zeg. Kijk, daar lopen 2 konijntjes! Nou dahag, tot snel!" en stap weer in Ieniemienie en vervolg de route naar oom H.. Stand humeur: 1,5

09.50 uur
Ik sta met een tas met boodschappen, 2 dozen kattenbakkorrels, ladder in mijn kous en slechte bui op de stoep van oom H.. Ik groet de buurvrouw die net naar buiten komt en vraag aan haar of ze oom H. heeft gezien. Zij negeert me en zegt niets terug en stapt in haar auto. Ik denk "krijg de tering stom wijf met je lelijke kind" en bel voor de derde keer aan. Ik pak mijn mobiel en bel voor de 6000e keer oom H. op. Geen gehoor. Zijn mobiel staat ook uit. Ik sluip via de tuindeur van de buren naar de achtertuin. Daar zit de deur op slot. Ik begin echt best boos te worden. We hadden toch afgesproken??!! Ik bel M. om te vragen of zij oom heeft gezien. Nee en ze heeft een hernia. "Shitty" zeg ik en loop doelloos heen en weer, ondertussen kletsend met M. over hoe kut het moet zijn als je een hernia hebt en me op te winden dat oom er niet is. Al kletsend beland ik in een voor mij volkomen onbekend stuk van het dorp! Een dijk, met een koe, een paar zwanen, 2 mannen die bomen snoeien en god weet hoe ik daar gekomen ben. Ik vraag aan M. of zij misschien weet waar ik ben, zij loodst me terug naar Ieniemienie en zegt "kom maar hierheen, drinken we samen effe koffie". Stand humeur: beneden nulpunt

10.00 uur
Ik ben bij M.. Haar zoonlief 1 heeft vrij van school en is er ook. We drinken koffie en eten chocola, dat is mijn ontbijt. We roddelen fijn over oom H., en ondertussen bellen we gezamenlijk 865 keer op naar oom H.. Hij neemt niet op. Stand humeur: (het is gezellig bij M.): 5

11.00 uur
We horen een auto scheuren op de dijk en ja hoor, het is oom H. in zijn rare Mercedes. Hij negeert mijn duidelijk geparkeerde Ieniemienie en rijdt met onbekende bestemming en ongekend hoge snelheid strak door richting ander dorp. We nemen nog maar een kopje koffie, klagen gezamenlijk over oom H., discussiëren over de jassen van tante T. die oom H. uit de gangkast heeft gehaald en die niemand wil hebben, en we bekijken foto's van het nieuwe huis van M. en haar man. Ze gaan over vijf weken verhuizen. Stand humeur: (het is ondanks in het niets verdwijnende oom nog steeds gezellig): 7

12.15 uur
De man van M. komt thuis om te lunchen. We drinken nog een koffie (ik sta inmiddels op stand stuiterbal want ik reageer slecht op caffeïne) en roddelen nog wat. We bellen oom H. nog 12 keer op, maar hij geeft niet thuis. Ik besluit naar zijn huis te rijden, de boodschappen, bloemen en kattenbakkorrels in de tuin te pleuren en Ieniemienie en mezelf naar huis te brengen. Als beloning voor het geleden leed mag ik van me zelf een bezoekje aan mijn kapper Amore brengen. Ik voel me direct beter. Stand humeur: (bezoek aan Amore in het vooruitzicht): 10

12.25 uur
Ik zoen iedereen gedag en M. belt oom nog 1 keertje op. Hij neemt op! "Oh, uh ja, nee, ik ben het niet vergeten hoor. Ik moest alleen ff wat doen en dat liep uit. Uh..". Tuurlijk, niet vergeten zegt 'ie, dikke vinger drie bier! Ik baal en word pissig (want daar gaat mijn fijn Amore-vooruitzicht) maar ik blijf vriendelijk en loop met sip gezicht huis van M. uit. Stand humeur: beneden nulpunt.

12.35 uur
Ik arriveer bij het huis van Oom H.. Hij staat op straat. Ik loop met mijn best geacteerde liefste glimlach ooit in zijn richting, geef hem een zoen op zijn wang en sla steil achterover van de alcoholwalm. Jawel, let op de tijd: 12.35 uur en hij heeft al een borrel of wat op! Het belooft nog een gezellige middag te worden en ik loop stampend naar binnen. Stand humeur: ver beneden nulpunt en geen verbetering in zicht.

13.00 uur
Vriendinnetjes I. en R. bellen op! Ik voel me gelijk even beter! Ik drentel wat door de tuin, zet alvast koffie voor de verzekeringsagent die zo komt en zet de bloemen in vaas. Stand humeur: (dankzij tijdelijke opleving vanwege fijn telefoontje): 3

13.35 uur
De verzekeringsagent met een heeeele rare naam komt binnen, ik schenk koffie in en licht hem in dat oom H. door het overlijden van mijn tante nog niet helemaal bij de mensen is. Er volgt een gesprek waarin blijkt dat oom NIET, zoals door mij maandag nog levensgroot op een A4-tje is geschreven, de notaris heeft gebeld voor de verklaring van erfrecht. Conclusie: we kunnen nu niks. We leggen 1.000 keer aan oom H. uit wat die verklaring is en waarvoor we die nodig hebben. Hij is nog steeds beneveld, ondanks de erwtensoep die ik hem ondertussen gevoerd heb, en hij blijft maar in de ruimte zwetsen over alles en niets. De verzekeringsagent stuurt hem naar zijn werkkamer om iets te zoeken en vraagt aan mij of hij het met mij mag regelen. Ik heb geen keuze en zeg dus (stom stom stom!): "ja hoor! Tuurlijk!". Stand humeur: het komt niet meer goed vandaag.

14.00 uur
Tante W. belt op. Ik ontvlucht de kamer die gevuld is met een dronken man en de verzekeringsagent richting tuin met de telefoon. Tante W. is aardig en vertelt dat oom dinsdag ook al een aardig drankje op had. Ze noemt me haar piepmuis en zegt lieve dingen. Ik voel me goed en blijf frank en vrij 30 minuten kletsen in de tuin. Stand humeur: klein lichtpuntje, we stijgen door naar 5.

14.35 uur
De verzekeringsagent gaat weg, richting de notaris. Hij gaat de verklaring van erfrecht regelen zodat ik dat niet hoef te doen. Oom H. praat over Mercedessen en vrachtwagens en doet net alsof er niemand dood is. Zou er voor mij ook nog plek zijn in zijn droomwereld? Ik laat de verzekeringsagent uit en vraag me af wat ik nu moet gaan doen. Ik ga maar opruimen. Ik begin met die ene voorraadkast in de keuken, vijf lades moet toch te overzien zijn. Ik hoor mijn dronken oom wat rommelen en verberg me in de keuken. Stand humeur: dramatisch. Siberische temperaturen onder nulpunt.

15.30 uur
Ik ontdek dat tante T. niet echt een idee had van het principe houdbaarheidsdata. Ik ben al een uur potjes, flesjes en doosjes uit de kast aan het halen die houdbaar waren tot 1990. Ondertussen vraag ik me af waar oom H. eigenlijk is. Ik loop de woonkamer in en tref hem snurkend aan op de bank. Inmiddels is mijn humeur zo ver gedaald dat ik eigenlijk een kussen op zijn gezicht wil drukken, maar ik zie er vanaf. Ik ga verwoed verder met opruimen. Stand humeur: TBS-kliniek-waardig

16.15 uur
Het is ongelooflijk dat ik een hele vuilniszak vol bestemd voor de glasbak heb verzameld en DRIE vuilniszakken vol voor de kliko. Het is al helemaal ongelooflijk als je bedenkt dat ik, vanwege achterlijke milieu-eisen, AL die potjes, flesjes en andere ellende leeg heb moeten maken en om heb moeten spoelen omdat het anders niet in de glasbak mag. Ik krijg kennelijk geen genoeg van deze zelfkastijding en verdwijn de garage in voor nog een snelle "over de datum-razzia". Ondertussen laat ik de "glas-zak" vallen (goed, dat belooft een pretje te worden straks bij de glasbak!) en maak daardoor oom H. wakker uit zijn alcoholroes. Hij vraagt wat de verzekeringsagent allemaal heeft gezegd, ik zeg "niks bijzonders, komt wel goed" en draag hem op het dekbed waar tante T. onder is overleden te gaan halen omdat de kat daar inmiddels op gekotst heeft en het nu welletjes is geweest. Hij gaat naar boven onder protest met een slakkengang en ik ga vloekend de garage in. Stand humeur: er is geen TBS-kliniek meer die mij nog kan behandelen.

17.00 uur
Oom H. heeft inmiddels het luipaardprint-dekbedovertrek (ja! Echt waar!) samen met een wit hoeslaken, beige trui en zwarte sokken in de wasmachine gestopt. Ik protesteer nog, gooi in alle verwarring waspoeder in het wasverzachterbakje en wasverzachter in het waspoederbakje), maar mag de was niet splitsen. Ik denk "krijg maar wat" en ga met nog een vuilniszak vol met "over de datum-spullen" richting de keuken. Onderweg pleur ik 3 volle vuilniszakken in kliko, breng de glas-zak naar Ieniemienie en begin dag te zeggen. Oom vindt het nodig om nu, nu ik naar huis wil en op de computer met mijn Sims wil spelen ter ontspanning, de jassen van tante T. te pakken. Ik bof, het zijn er maar 20 ofzo. Voor ik verder ga: tante had kledingmaat 44, ik op zijn best 38 en in depressieve tijden 40. Oom H. rust niet voor ik op commando ALLE jassen heb gepast (brrrr, naar idee) en dan pas bij de laatste jas kan concluderen dat ze mij veel te groot zijn. Oh wat nu? Oh wacht, dat kan IK natuurlijk wel voor hem naar het Leger des Heils brengen. Toch? Behalve die 3 leren jassen, want die waren echt wel duizend gulden en dus mogen die niet naar het Leger des Heils want "dan gaan er zwervers in lopen". Voor de goede orde: ik spreek hier over guldens en dat geeft de modieusheid van de drie jassen in kwestie ook direct aan. Ik ben bang dat zelfs het LdH ze niet wil maar ik mag ze niet meenemen, oom H. zal in Hazendorp wel iemand met maat 44 en retro-smaak vinden die de jassen wil hebben. Ik prop de resterende 17 jassen in nog eens 2,5 vuilniszak en breng ook die naar Ieniemienie. Ik wil niet meer en wil naar huis. Ik zeg "nu ga ik echt", geef hem een zoen en spreek niets af. Stand humeur: er is geen gepaste omschrijving die de lading dekt.

17.30 uur
Ik stap in Ieniemienie, scheur met 70km p/u door de dorpskern van Hazendorp(max 30km p/u) en zoek wilde, luide muziek op op de radio en presteer het om de 30 km afstand in een recordtijd van 20 minuten (tijdens de spits) af te leggen. Stand humeur: het wordt ietsje beter, ik schat in -20.

17.55 uur
Ik parkeer Ieniemienie voor de glasbak om de hoek. Ik word er door een nare, bejaarde, verzuurde, halfdode bewoner van het lokale bejaardenhuis op attent gemaakt dat je na 17.00 uur geen glas meer in de bak mag deponeren. Ik mompel in het Engels terug "sorry, I don't speak Dutch" en negeer irritante bejaarde verder (die inmiddels hyperventilerend wijst naar bordje met regels naast glasbak) en pleur met groot plezier zo'n 150 potjes, flesjes en andere ellende in de glasbak (de helft is gebroken toen de zak viel vanmiddag dus sta in halfdonker met gevaar voor eigen leven in de vuilniszak te graaien) en sorteer zowaar ook nog op kleur. Het loopt goed af. Ik ben trots! Stand humeur: (wegens in de maling nemen van bejaarde): 4

18.00 uur
De gemeente blijkt in al haar wijsheid besloten te hebben vanaf vandaag onze straat in het geheel af te sluiten voor verkeer. Nu is het genoeg. Hoeveel kan een mens verduren op 1 dag? Ik word woest, stap uit Ienieminie, haal het bord "verboden in te rijden, doorgaand rijverkeer gestremd" weg, geef gas en scheur met enorme snelheid richting huis. Ik stap uit, struikel en val een gat in natuurlijk die kous die nog heel was, ik bemerk dat ik een flesje Maggie schijnbaar toch niet goed omgespoeld had want ik ruik en zie Maggie op de mouw van mijn peperdure jas die ik toch al bijna nooit aan heb en ja hoor, daar zijn ze dan: de tranen. Met hangende schouders en staart tussen de benen verdwijn ik mijn veilig en vertrouwde huisje in. Manlief is er niet (nee logisch, wanneer wel?! Grumph!), ik kleed me om, scheld op Gina Filippina (de werkster) omdat ze mijn nagelvijl heeft kwijt gemaakt (altijd hetzelfde!), maak 4 boterhammen en besef me dat ik vandaag behalve de chocola bij M. en een kaascroissant niets gegeten heb. Ik eet nog snel wat chocoladetaart en ga met mijn Sims spelen. De computer loopt vast als mijn Sim op vakantie in de bergen de verschrikkelijke sneeuwman ontmoet. Ik start toch nog maar een keertje opnieuw op en heb ineens een lieve en vooral grappige email van R. Dat is fijn. Stand humeur: (vanwege fijne mail): 7!

22.58
Verbazingwekkend hoe snel de tijd gaat als je aan het computeren bent. Ook verbazingwekkend hoeveel sigaretten en cola je kunt wegwerken in dat tijdsbestek! Ik besluit naar bed te gaan en maak een plan voor morgen:
06.00 uur-10.00 uur: kat wegjagen, op donder geven, schreeuwen, schelden en proberen weer in slaap te vallen.
10.00 uur: wekker, wakker worden, teletekst lezen, douchen, opmaken.
11.15 uur: richting LdH om jassen af te geven. Dat is in de stad, maar ik zal me onthouden van depressie-shoppen.
12.00 uuur: naar SdV om P. cadeautje te geven en te feliciteren met benoeming tot plaatsvervangend raadsheer bij Gerechtshof. Ook bijkletsen en erg zielig doen.
12.30 uur: (stipt! Anders krijgt ze stress!) lunchen met D.
13.30 uur: (ook stipt want het blijft D.!) einde lunch en richting Amore om haar te laten doen en espresso te drinken.
13.40 uur: Amore amore amore amore amore, complimentjes in ontvangst nemen, dubbelzinnnige opmerkingen aanhoren en gepluk aan mijn haar tolereren. Lang leve Amore!
17.30 uur: J. komt me halen voor borrel en eten!
18.00 uur: we gaan onderweg, we gaan met de tram want het is J's beurt om te betalen dus ik ga me volledig vol laten lopen. Diepe gesprekken voeren en hapje eten.
02.00 uur: J. beloven dat ik de volgende keer zal betalen en straalbezopen met taxi (het is zeker 1,5 km dus ga niet lopen want wil leuke schoentjes aan) naar huis. E-mail checken en naar bed. Verwachte stand humeur: 10!