"HOOFDPIJN"

07.00 uur
Op dit voor werklozen vreselijk onchristelijke tijdstip gaat de wekker af want over een half uur zal de loodgieter voor de deur staan, samen met zijn hak- en breekvrienden om het toilet op de parterre onder handen te nemen. Manlief is al vertrokken naar de sportschool en ik wil natuurlijk niet het risico nemen deze mannen van koffie te moeten bedienen in mijn pyjama, maar volgens mijn berekeningen heb ik maar een half uur om mijn ochtendritueel uit te voeren en dat is voor mijn doen errug krap…

07.35 uur
Het is gelukt! In een half uur heb ik gedoucht, mijn haar gefohnd, me aangekleed en opgemaakt en zelfs de nespresso staat al op te warmen in afwachting van stoere loodgietermannen.

08.00 uur
Uh, ze zijn wel een beetje laat…

08.30 uur
Hmmm. Ik had dus nog een uur kunnen blijven liggen als ik geweten had dat ze zo erg te laat zouden zijn. De stand van mijn humeur begint een beetje te dalen.

08.45 uur
Oké, er is niets wat ik op deze ochtend te doen heb op dit tijdstip. Er is überhaupt niets dat een werkloze op dit tijdstip te doen zou kunnen hebben. Ik zet de computer aan, check de email en lees het nieuws.

09.00 uur
Ik lees nog een keer het nieuws. Er is niet zoveel in de wereld gebeurd sinds een kwartier geleden. Waar blijven die mannen nou toch?

09.20 uur
Telefoon! De loodgieter: “Uh ja, hoi. Lek ut nog? Nee? Oh nah das mooi, dan wetûh we waar het aan ken leggûh. Dan is het de stogtbak. Das mooi. Dan kennûh we die bestellû. Maar luistert, de aannemer is op vakantie ennûh die komp over 3 weken pas terug, dus als we nah beginnûh met brekûh dan zit jij dussûh 3 wekûh in de teringzooi, dus dat is geen winstpakkert. Maar je hep toch die wc benedûh, dus je ken gewoon naar het toolet en dan over 3 wekûh kommûh we brekûh ja? Mooi. Massel!”.

09.30 uur
Arrgghh! Er heeft zich een implosie voorgedaan in mijn hoofd. Gedurende de monoloog van de loodgieter heeft mijn bijdrage aan het gesprek zich beperkt tot “Oh hoi! Uh oh. Oh ja. Jeetje. Oh. Dag!”. Erg indrukwekkend, als ik een spraakstoornis zou hebben of volledig doof zou zijn. Wat bezielt me toch? Waarom trek ik niet gelijk van leer? Ik moet toch echt eens op zoek naar een cursus ‘Converseren met Werklui en Mannen in het Algemeen’. Zoiets moet bestaan.

09.40 uur
De bel gaat. Het is Ph., onze Franse bovenbuurman. Hij is net terug van een vakantie, ziet er erg gebruind uit en begint ons gesprek zoals altijd tegenwoordig met “Goodmeurning, I’m zo zorrie!”. En ja hoor, daar is het. Hij komt vertellen dat hij een nieuwe lekkage heeft door het dak en of ik al wat van de man heb gehoord die het dak komt renoveren in september. Ja, dat heb ik, en ik spreek met Ph. af dat we een afspraak met de beste man maken voor volgende week. Ph. is blij en bij het vertrekken laat hij tussen neus en lippen door de bom vallen. Ph. heeft, terwijl hij op vakantie was, de nare aannemer die hij onze gezamenlijke gevel wil laten restaureren, akkoord gegeven op zijn offerte, ook namens ons. Laten wij daar Ph. nou net geen toestemming voor hebben gegeven! Maar ja, Ph. heeft al getekend en hij dacht dat wij vast wel akkoord waren, en wat nu, en oh en ach en wee! Ik voel de tweede implosie van de dag, zeg dat ik het wel oplos, zeg so long, farewell, auf wiedersehen en ook nog adieu tegen Ph., doe de voordeur dicht en sla mijn hoofd een keer of 10 tegen de muur. Welkom hoofdpijn!

10.00 uur
Manlief, die 2 maanden geleden heeft besloten het contact rondom de renovatie van het dak en de gevel via mij te laten lopen (“Lieverd, daar ben jij heel goed in en bovendien heb je nu de tijd, dus leef je uit!”), zegt dat ik ook dit kan oplossen en dat ik direct moet bellen met de aannemer om het misverstand uit de wereld te helpen. Wij zijn tenslotte al met iemand anders in zee gegaan voor ons deel van de gevel, dus we hebben nu wel degelijk een probleem. Ik beloof dat ik het zal oplossen en bedenk sluwe plannen.

10.30 uur
Goed, ik durf dus niet te bellen. In plaats daarvan houd ik me bezig met andere, belangrijkere zaken zoals het zorgvuldig verpakken en opsturen naar Londen van de manchetknoop van vriend J., die hij bij zijn laatste bezoek vergeten is. Dat moet grondig gebeuren, met veel plakband, dus dat duurt wel even. Ik schrijf een kaartje aan D., die haar baan heeft opgezegd omdat ze een nieuwe heeft en daar eigenlijk erg van is geschrokken. Ik drentel wat in de rondte. Ik besluit maar boodschappen te gaan doen, dit gedrentel slaat nergens op en bovendien wil ik chili con carne a la Jamie Oliver maken!

11.00 uur
Ik sta te bekvechten met een nare, vervelende geitenwollensok bij het weegapparaat van Jumbo. Ik stond al bij de kassa en was vergeten 1 ui af te wegen, dus moest ik dat alsnog gaan doen en nu wacht daar een hele rij op mij en mijn ui en van de nare geitenwollensok mag ik niet even tussendoor. Ik probeer nog uit te leggen dat er 5 mensen op mij staan te wachten, maar hij zegt dat hij ook heel lang moest wachten en trekt een zuur gezicht. Ik word een beetje pissig en probeer een gevatte opmerking te bedenken, maar dat lukt niet en ondertussen word ik nerveus omdat al die mensen nog steeds wachten op mij en mijn ui. Grote grumph! Lul! Gelukkig is er een aardige mevrouw die mij snel even mijn ui laat wegen en ik kan terug naar de kassa. Ik reken af en ben nog steeds boos op de geitenwollensok.

11.04 uur
Oké. Het is nooit verstandig om 1) boos te worden om een ui op een geitenwollensok en 2) om daarna boos in de auto te stappen. Ik scheur met Ieniemienie van de parkeerplaats af en vergeet voor het gemak even dat Ieniemienie een verlaagd exemplaar is. Ik schraap dus keurig de bovenkanten van 2 verkeersdrempels af met de onderkant van Ieniemienie en omdat ik daar nog bozer van word, geef ik even extra gas. En knal dus bijna op een tegenligster, die mij niet ziet aankomen en met een slakkengang linksaf probeert te gaan, maar kennelijk niet goed het verschil weet tussen links en rechts. Ik probeer te passeren, maar ze komt steeds verder mijn kant op en terwijl ik naar haar toeter, steekt ze haar middelvinger naar me op. Het kan liggen aan de afgelopen weken die niet al te best waren, het kan liggen aan het idioot vroege opstaan, het kan liggen aan mijn soms niet te temmen driftbuien, maar ik ontplof! Midden op de kruising zet ik Ieniemienie stop, ik stap uit en sla (niet te hard, maar toch net hard genoeg dat ze er van schrikt) op de ruit van de schildpadtegenligster. Ze schrikt zich, op zijn zachtst gezegd, 4 slagen in de rondte, doet de deur op slot en weert haar gezicht af met haar handen. Daar sta ik dan, in mijn respectabele buurt, te briesen als een leeuw, ’s morgens net na elven en deze vrouw denkt dat ik haar probeer te vermoorden… Ik kom tot inkeer, gil voor de zekerheid toch nog wat scheldwoorden naar de schildpad, en stap weer in Ieniemienie en scheur naar huis.

11.10 uur
Oké, het is duidelijk. Dit wordt niet mijn dag. Tijd om mezelf af te leiden en te voorkomen dat ik nog meer rare dingen doe vandaag. Eerst maar even die aannemer van Ph. bellen.

11.12 uur
“Wegens vakantie zijn wij drie weken onbereikbaar. Spreek een bericht in en wij bellen u na de vakantie terug.”. Ja, dat schiet dus niet op. Stiekem ben ik een beetje blij dat ik geen gehoor krijg, nu kan ik een email sturen en dat bevalt me een stuk beter dan een telefoongesprek!

12.00 uur
Ik heb een email gefabriceerd waar al mijn voormalige bazen trots op zouden zijn! Juridisch is hij volledig dichtgetimmerd, ik heb overal rekening meegehouden en er is geen speld tussen te krijgen. Ik lees ‘m nog een paar keer door, ben erg trots op mezelf en druk op verzenden.

12.01 uur
“De inbox van de ontvanger is vol.” Krijg toch de hik! Nou kost die vent me nog een postzegel ook, want nu moet ik mijn email als brief versturen en belangrijker: ik moet weer naar buiten met gevaar voor andermans leven.

12.15 uur
Zo, dat zit er op. Ik ben heel snel naar de brievenbus gelopen en weer terug, ben niemand tegengekomen en dat is maar goed ook, want er liggen allemaal oude wandtegels voor de deur. Kennelijk had 1 van mijn buren (ik noem geen namen), vast Jacques de Zak (ach, nou heb ik toch zijn naam genoemd) die illegaal in een vuilniszak verstopt en daar trapt de vuilnisman natuurlijk niet in. Nu liggen ze dus voor de deur op straat, het is ineens net of de Tokkies hiernaast wonen. Ik denk “Eikel!” en besluit nu maar die chili con carne alvast te gaan maken. Een beetje inhakken op wat ingrediënten zal me goed doen.

13.00 uur
Tip. Als je rode pepers snijdt, was daarna je handen en wat je ook doet: ga vooral niet in je oog wrijven.

13.15 uur
Oké, zo langzamerhand kan ik weer wat zien.

13.20 uur
De chili con carne pruttelt er vrolijk op los en ik bedenk me dat ik eigenlijk helemaal niet van chili con carne houd, maar ik ben wel lekker bezig dus wat zou het. Ik word overmoedig en zoek ook nog een recept op voor zoetzure komkommer, dat lijkt me lekker bij de chili con carne. Daarvoor moet ik een mengseltje koken met azijn en suiker en ineens ruikt het hele huis zuur. Geen succes. Ik kijk naar het pak broodmix dat ik heb gekocht. Zal ik? Neuu. Vandaag maar niet. Ik heb vandaag wel genoeg gekookt.

13.40 uur
Een zware hoofdpijn heeft zich aangediend, de zoveelste van de afgelopen weken. Lekker hoor. En het regent buiten. Ook zo fijn. Kutweer, kutland. Als troost mag ik van mezelf lekker op de bank kruipen met een filmpje. Ik zoek Hellboy uit, daar kan ik mezelf vast wel goed in vinden vandaag.

13.43 uur
Argh! Ik lig net lekker geïnstalleerd op de bank met het poezenbeest, Ibuprofennetje en Hellboy en daar gaat verdomme de bel! Ik sleep mezelf naar de deur, doe open en kijk in het stralende gezicht van Ph.. Pfffffffff. Dit begint vervelend te worden. “Goodefternoen, I’m zo zorrie, I have vorgottun to zee sumfing zies meurning”. Of ik maar effe met spoed de dakman wil bellen, want Ph. wil hem nog wat vragen en het is al bijna september en en en en.. Kortom: Ph. heeft stress en paniek, ik een slechte bui en ik zeg tegen Ph. dat ik morgen zal bellen, want ik heb vandaag al gebeld en 2 x op 1 dag is een beetje overdreven. Ph. heeft geen andere keus dan mijn geleuter te accepteren, ik zeg weer gedag en sla de deur dicht. En nu, nu ga ik op de bank en bekijk het allemaal maar!

14.15 uur
Hellboy is leuk! Hellboy is een groot vuurrood monster met afgevijlde hoorntjes op zijn hoofd en eigenlijk is hij de zoon van Raspoetin, maar hij strijdt voor het goede. Het is best een grappige film en ik kan me helemaal identificeren met Hellboy. Raspoetin was een gemene, nare tovenaar en mijn moeder lijkt in die zin behoorlijk veel op Raspoetin, dus de link is snel gelegd. Ik voel steeds of er bij mij ook hoorntjes op mijn hoofd groeien, maar wat er ook op mijn hoofd zit, geen hoorntjes natuurlijk. Wel nog steeds hoofdpijn, dus ik zak wat verder onderuit en mijn ogen worden zwaar.

16.10 uur
Trrrrrringgggggggggg! Wat is dat voor geluid? Waar ben ik? Hoe laat is het? Waarom lig ik op de bank? Ik ben vast te laat voor iets! Waarom regent het? Ben ik niet op Aruba? Oh nee. Ik ben gewoon in Nederland. Grumph. Ik had hoofdpijn dus was ik op de bank gaan liggen. En dat geluid is de telefoon. Ik strompel van de bank, pak de telefoon op en zeg hallo. Een aardige stem aan de andere kant van de lijn vertelt me dat de juniorentraining van Jordy morgen niet doorgaat. Huh? Oké. Ben ik wakker geworden in een andere dimensie? Heb ik een kind gekregen dat ik Jordy (argh!) heb genoemd? Zit dat kind op een juniorentraining? Ik zeg dat dat heel jammer is, maar dat ik Jordy niet ken. Oh. Ben ik dan niet mevrouw De Bruin? En dan gaat er een lichtje branden. Meneer en mevrouw De Bruin hadden namelijk 4 jaar geleden “ons” telefoonnummer, voordat wij een nieuw nummer wilden en ik zo slim was deze combinatie uit te kiezen bij KPN omdat ik het zo’n mooi nummer vond. Sindsdien worden we te pas en te onpas gebeld over trainingen bij SV Duindorp, want meneer Sjaak de Bruin is trainer daar. Ik heb al 600 keer doorgegeven dat meneer De Bruin dit nummer niet meer heeft, maar ze zijn hardleers en volhardend bij SV Duindorp, dat blijkt vandaag maar weer eens (en afgelopen zondag, toen er ook al iemand om half acht ’s morgens belde voor meneer De Bruin). Ik zucht en steun en kreun, degene aan de andere kant verontschuldigt zich en zegt dat hij ons nummer uit het voetbalkrantje gaat halen (uh huh, dat heb ik ook al 600 keer gehoord) en sorry voor het storen. Als Duindorp wat veiliger zou zijn, ging ik er nu nog heen om een rel te schoppen daar, maar gezond verstand en wat recente krantenberichten over vechtpartijen daar weerhouden me daarvan.

16.15 uur
Mijn hoofdpijn is wat gezakt en ik heb nog een uur Hellboy over om te kijken omdat ik in slaap gevallen was. Ik installeer me weer fijn en bedenk nog even dat werkloos zijn soms wel lekker is. Stel je voor dat ik met dit hoofd en deze bui had moeten werken vandaag, dat zou geen succes zijn geweest. Ik had vast iemand wat aangedaan. Nee, dan is het op de bank veel veiliger.

17.30 uur
De chili con carne staat weer te pruttelen en ik verheug me er nu al op. Het ruikt heerlijk, manlief is er niet, dus ik kan heerlijk met mijn bordje op schoot voor de tv gaan hangen. Het wordt toch nog een beetje een fijne dag zo, ondanks dat bonkende hoofd.

17.40 uur
Smak, jammie jammie, smikkel. Deze chili con carne is best lekker, zelfs als je er eigenlijk niet zo van houdt. En zelfs die vieze komkommer is stiekem best wel lekker. De tune van de Godfather gaat af. Da’s mijn mobiel. Net nu ik zit te eten! En dan ook nog iets dat ik helemaal zelf, van begin tot eind, heb klaargemaakt! Een uniek moment en dan wordt er gebeld! Grumph! Ik neem op, het is E.. Het is altijd leuk om E. te spreken, maar nu even niet. Ik ben net zo trots op wat ik heb gefabriceerd en ik geniet er ook een soort van, dus ik zeg tegen E. dat ik zit te eten. Zijn reactie? “Eten!?!?” Ik weet nou eigenlijk niet waar hij verbaasd over is; over het feit dat ik zit te eten (ja, dat doe ik ook hoor, net als andere mensen. En veel ook eigenlijk als je er over nadenkt..) of over het feit dat ik net na half 6 al zit te eten (toegegeven, het is rijkelijk vroeg, maar het is nou ook weer niet zo alsof het 4 uur ’s middags is toch?). Hij is echt met stomheid geslagen en schaamte maakt zich van mij meester. E. is een goeie kok, ik ben alleen maar erg goed met prik-en-ping-maaltijden en zijn reactie maakt toch een raar gevoel in me los. Vanaf morgen ga ik iedere dag koken neem ik me voor. En dat wat ik heb gemaakt ga ik dan ook opeten (in plaats van weggooien, wat vaker gebeurt). En manlief moet dan ook verplicht mee-eten en het ook verplicht lekker vinden. Alleen staat er dan morgen wel weer chili con carne op het menu, want ik heb veel te veel gemaakt. Das dan jammer. Een echte keukenprinses is ook economisch ingesteld tenslotte.

18.00 uur
Als toetje staan er aardbeitjes op het menu. Die heb ik in warme chocolade gedoopt en ze zien er nu uit als kleine Hellboys, maar dan zonder afgevijlde hoorntjes en met bruine hoedjes op. Chocola zit vol goeie dingen zeggen ze en de aardbeien zelf zijn ook heel gezond, dus dit toetje is voor herhaling vatbaar. Ik ben echt ontzettend trots op mezelf. Wie had dat vanmorgen kunnen denken?

19.10 uur
Onze werkster Gina Filippina staat voor de deur. Ze komt wat ophalen en informeert hoe het met Piebels (a.k.a. het poezenbeest) gaat. Na 3 jaar kan Gina nog steeds “Pebbles” niet uitspreken, op de Filippijnen zijn de Flintstones schijnbaar nooit uitgezonden. Het poezenbeest draait wat om haar heen en slooft zich uit. Gina vindt dat Piebels er al wat beter uitziet en dat de chili con carne lekker ruikt en ik geef haar spontaan de overgebleven prut mee in het kader van ontwikkelingshulp. Dat levert me wel een probleem op voor morgenavond, maar daar verzin ik wel wat op. Een goede keukenprinses laat zich daardoor niet uit het veld slaan.

19.30 uur
Ik google me suf, maar kan niets lekkers om morgen te koken vinden en besluit me daar ook pas morgen over te buigen. Je moet het ook niet overdrijven natuurlijk. Maar ik kan eigenlijk wel even in mijn Nigella-boek kijken. Zij heeft vast wel een goed idee.

20.00 uur
Oké. Ik heb teveel in mijn Nigella-boek gekeken. Eten en koken komt me nu mijn neus uit. Ik stop ermee. Morgen weer een dag. Ik bel met M. in Hazendorp. Die heb ik al een tijd niet gesproken en we kletsen lekker bij. Het is gezellig en fijn haar stem te horen en ze geeft me een complimentje over mijn blog en ik moet blozen. Dan spreken we af dat ik snel langskom met manlief en we hangen op.

21.20 uur
W. belt op. W. is de zoon van oom H. en hij heeft net oom H. gesproken voor het eerst in een maand. W. is licht geschokt (understatement of the year). Ik praat hem een beetje bij, maar de schok wordt niet minder, wel groter. W. is met stomheid geslagen en zegt dat zijn vrouw door de komst van het kind van de Queen of Ghana nu een zwager van 4 jaar oud heeft. Ik rol van het lachen over de vloer, want moest ik even wennen aan een “tante” die 3 jonger is dan ik, een zwager van 4 jaar oud is natuurlijk helemaal te gek voor woorden! Mijn god, hoe ben ik toch in vredesnaam in deze familie terechtgekomen? Dat moet toch een foutje van moeder natuur zijn geweest? Of een verwisseling in de kraamkliniek? Of dan toch op zijn minst een adoptie waar ik niks vanaf weet! Laat het alsjeblieft genetisch onmogelijk zijn dat ik tot deze familie behoor! Owwww…

22.00 uur
De leuke buren (ja, die heb ik ook!) zijn aan het borrelen in de voortuin. Op slinkse wijze verzin ik een list waardoor ik toevallig in de voortuin moet zijn en ik sluit me aan bij de partij. Ik kan wel een drankje gebruiken na deze dag. Tenslotte waren de buren een maand op vakantie en dus hebben we een hoop bij te praten en dat gaat beter onder het genot van een drankje.

23.10 uur
“Nog 1 wijntje dan. Eentje kan geen kwaad. Het is ook zo gezellig! Had ik jullie al verteld over mijn gekke oom H. en de Queen of Ghana? Nou vooruit dan, maar daarna ga ik naar bed hoor!”.

00.30 uur
“Oh brandy lust ik vast ook wel hoor. Gooi maar in mijn glas, das toch leeg. Huppetee, weg ermee! Hebben jullie trouwens ook zo’n last van muizen?”.

01.34 uur
Waarom gaat die computer niet uit als ik dat wil? Stom apparaat! En wat valt daar zo hard op de grond? Oh, mijn mobiel. En waar zijn mijn sigaretten? Grumph. Die zijn op. “Hey schatje, wanneer ben jij nou thuisgekomen? En waarom lig je al in bed? Pfffff, ben jij ook zo moe? Ja hè? En de hele wereld draait, heb jij dat ook? Hmm. Was best een fijne dag vandaag eigenlijk. En ik heb iets lekkers gekookt! En mijn hoofdpijn is ook weg. Maar dat draaien is wel een beetje vervelend. Soort draaimolengevoel. Godzijdank ben ik niet dronken!”.

01.36 uur
“Tralalie, tralalaaa, ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit! Ik was wel vaker vrolijk, ja vrolijk, ja vrolijk… Waaaaat? Ja, oké. Ongezellig hoor. Pfff. Ouwe chagrijn. Slaap lekker.”.