"JACQUES DE ZAK"

07.34 uur
Ik schrik wakker van een vijandig bombardement op onze tuin. Althans, zo klinkt het. In werkelijkheid blijkt het mijn debiele, gesjeesde, gefrustreerde, irritante, bekrompen en kinderachtige buurman te zijn die het de dag voor Oud & Nieuw nodig vindt om in alle vroegte wat rotjes af te steken. Ik haaaaat die man! En hij mij. En dat zal de reden zijn dat hij het nodig vindt op zondagochtend onze tuin te bombarderen. Of het feit dat ik al zijn (bij mij bezorgde) kerstkaarten heb weggemieterd. Dat kan ook, maar dat weet hij natuurlijk niet. De engerd in kwestie heet Jacques, door mij genaamd “Jacques de Zak”. Voordat hij hier kwam wonen eerder dit jaar heeft hij er eerst persoonlijk zorg voor gedragen dat onze stadsbank (die eerlijk was gepikt van de Gemeente door onze voormalige buurman en al jaar en dag met liefde door mij en de andere buren werd verzorgd) gepikt werd door zijn (ongetwijfeld illegale) Poolse aannemer. Daarna presteerde de Zak het om zijn bouwafval voor ONZE deur te dumpen en dat 1,5 week lang. Toen ik de Zak eindelijk ontmoette, sprak ik hem daar op aan en wat toen volgde was niet best. In het kort: ik mocht doodvallen en ik bemoeide me met zaken waar ik niets mee te maken had en hij ging wel weer verhuizen want hier had hij duidelijk niets te zoeken met zulke debielen als buren. Ik heb destijds gezegd dat dat een goed idee was, hoe eerder hoe beter, en onze relatie is deze clash nooit te boven gekomen. Manlief heeft de Zak hier nog op aangesproken, maar de Zak en zijn 3 -helaas eveneens debiele- kinderen (de mini-Zakken) haten mij voorgoed. Het probleem is dat de woede zo diep zit, dat ik dus ook op dit afschuwelijke vroege tijdstip op zondag de Zak niet uit mijn hoofd kan krijgen. Ik word opnieuw boos en kijk woest uit het raam en bespeur een probleem. De Zak staat met een vrachtwagenlading rotjes naast mijn scooter en kijkt me glimlachend aan. Kutterdekut.

07.45 uur
Ik zoek en zoek en zoek maar kan de verzekeringspolis van de scoot niet vinden. Ben ik verzekerd tegen vandalisme door debiele Zakken of niet? Waar is dat kreng en waarom heb ik dat niet netjes opgeborgen onder de V van Verzekeringen? Ik haat mezelf tijdelijk even meer dan de Zak en zoek verder.

07.50 uur
Ik heb het opgeborgen bij de S van Scooter. Logisch. Er staat niets in de polis over een dekking voor vandalisme door debiele Zakken en ik bedenk me dat ik als een speer onderdak moet zoeken voor de scoot voordat morgenavond de Zak en de mini-Zakken helemaal los gaan met hun vuurwerk.

08.00 uur
Ik ben veel te wakker om nog te gaan slapen. Wat moet een mens in vredesnaam doen op zondagochtend om 08.00 uur? Manlief wakker maken is geen winstpakker op dit tijdstip, dus ik kruip achter de computer en ga wat onnozel op marktplaats.nl rondhangen. Ik zie dat iemand 100 euro op mijn oude skikleren heeft geboden, dat moet een grap zijn, maar ik mail de bieder toch maar voor de zekerheid en reken me rijk. Ik heb eergisteren 477 van manliefs euro’s uitgegeven aan 2 nieuwe ski-outfits, maar als ik nou die 100 die ik met mijn oude kleren verdien er van af trek, valt het wel weer mee. Daarnaast weet manlief nog niet wat de schade is (ik heb het totaal generaal uiteraard verzwegen) dus ik kan er nog van maken wat ik wil.

08.10 uur
De bieder heeft nog niet gereageerd. Hij/zij heeft al 10 minuten de tijd gehad. Jeeeetje, dat het zo vroeg is op zondagochtend wil toch niet zeggen dat je niet gewoon kan reageren? Grumph. Ik moet toch eens bedenken wat ik ga zeggen als manlief het financieel resultaat van mijn tripje naar de skiwinkel ziet. Dat is het enige probleem van werkloos zijn tot nu toe: ik voel me verplicht iedere uitgave te verantwoorden richting manlief en dat is even wennen. Maar ja, het is voor hem toch ook belangrijk dat ik er leuk en sportief uit zie op de piste? Ik bedoel maar, een aantrekkelijke vrouw in mooie kleren is altijd leuker dan een slonzige vrouw in een oud kloffie dus theoretisch heeft hij er ook voordeel van als ik in mijn nieuwe outfit mijn kneuzige afdalingen maak. Overigens overweeg ik nog een helm te gaan kopen, nu er 4 wintersportdoden in 1 week zijn gevallen, maar wie weet kan ik ook gewoon mijn scooterhelm opzetten. Dat spaart toch weer geld uit en scooterhelm of skihelm: je haar zit toch raar dus het resultaat is hetzelfde.

08.20 uur
Het is duidelijk, mijn hersenen zijn compleet van slag nu ik zo vroeg wakker ben geworden en ik moet me tegen mezelf in bescherming nemen. Ik kraam alleen maar onzin uit en ben nog geen uur wakker. Ik kruip op de bank onder mijn fleecedekentje samen met het poezenbeest en zet The Travel Channel op. Terwijl het poezenbeest er lustig op los knort, droom ik heerlijk weg bij een reportage over de mooiste stranden van de wereld. In mijn dromen maak ik een reisplan voor de komende 12 maanden en ik zie mezelf van strand naar strand hoppen met skihandschoenen aan en een scooterhelm op.

11.10 uur
Weer een bombardement, nu in de achtertuin. Gevolgd door een lachsalvo en nog een paar knallen. Kunnen we nog verhuizen voordat het morgen Oud & Nieuw is? Ik ga me maar douchen, slaap is me toch niet gegund en ik moet echt wat zinnigs doen vandaag. Ik weet nog niet wat, maar ik moet iets doen en zinnig moet het zijn.

12.30 uur
Ik ben gedoucht, aangekleed, gefohnd en geschminkt en heb nog steeds niet bedacht wat ik vandaag ga doen. Ik zou natuurlijk nog wat kunnen opruimen, ik zou mijn administratie kunnen doen, ik zou kunnen genieten van het prachtige weer, ik zou mijn complete Suske & Wiske verzameling op Marktplaats kunnen zetten, maar ik zou ook een wintersportvakantie kunnen boeken! Dat ga ik doen. Ik ga zoeken en zoeken en zoeken en dan manlief de resultaten van de zoektocht laten zien en dan gaan we boeken! Ik kruip achter de computer en een wilde speurtocht begint.

14.45 uur
Jaaaaaaa! Joehoe!!! We hebben geboekt! Over 2 weken zal ik de pistes van Kaprun onveilig maken in mijn nieuwe outfits en de beste zijn van mijn beginnersklasje! Beginnersklasje? Ja. Beginnersklasje. Ik moet ieder jaar opnieuw in het beginnersklasje omdat ik het lange termijn geheugen van een goudvis heb en kennelijk iedere keer weer vergeet hoe je moet skiën. En nee, het is niet net als fietsen en ja, je verleert het wel degelijk. Dit jaar zal ik opnieuw na het test-skiën geselecteerd worden voor het beginnersklasje, en dit jaar zal ik me daar opnieuw een week vervelen omdat ik daar eigenlijk te goed voor ben maar ook weer niet goed genoeg ben voor het gevorderdenklasje. Het is iedere keer hetzelfde en toch vind ik het leuk. Het heeft wel wat om net te doen of je een natuurtalent bent omdat de andere beginners niet weten dat jij die bochtjes al voor de duizendste keer maakt en zij pas voor de eerste keer. In volle vaart scheur ik ze dan voorbij en raak overmoedig. Dan wil ik met manlief mee de rode en de zwarte pistes op waar (ook iedere keer hetzelfde liedje) ik dan niet afdurf en we er vervolgens 4 uur over doen 1 kilometer af te leggen. Wintersporten met mij is altijd een verrassing en manlief kijkt er al net zo naar uit als ik. Zo erg zelfs dat hij zijn vriend uit Engeland belt om te melden dat we tegelijk met hem in Kaprun zullen zijn. Ze maken samen enthousiast plannen om naar die en die piste toe te gaan en een dagje naar zus en zo gletsjer en ik voel me enigszins buitengesloten. Ik neem me stug voor dat ik ze zal dwingen toch minstens 2 dagen met mij door te brengen op de babyblauwe pistes. Dat zal ze leren!

15.00 uur
Vriendinnetje D. belt op. We hebben veel om bij te kletsen en ik moet natuurlijk alles vertellen over mijn nieuwe ski-outfits. We kletsen en kletsen en kletsen totdat haar manlief A. haar roept en ze op moet hangen. We besluiten van de week nog even bij te kletsen en wisselen knuffels uit en hangen op. Ik had nog wel uren kunnen kletsen, maar D. zegt dat ik even moet gaan boxen met de Wii om mijn frustraties kwijt te raken. Dat is een goed plan en ik zet de Wii aan en de verwarming lager (je krijgt het errug warm van Wii-boxen). Eigenlijk moet ik nog eens een foto maken van de Zak zodat ik zijn gezicht over dat van mijn Wii-tegenstander kan plakken. Dat is een goed idee!

16.20 uur
Het poezenbeest is volledig van de leg. De bombardementen op afwisselend onze voor- en achtertuin gaan maar door en haar zenuwgestel is hier niet tegen bestand. Ook de modeshow die ik al een half uur weggeef voor manlief (kijk, als ik dan dit jack aantrek, kan deze broek daar heel mooi bij! En als ik dan deze trui er onder aan trek, gaat dat ook heel goed met die bodywarmer! Is het niet fantastisch?) helpt niet mee. Ons poezenbeest wordt altijd onrustig van vakantieplannen en om aan te geven dat het genoeg is, gaat ze even lekker languit op mijn nieuwe zwarte skibroek liggen. Goed. Die moet ik dus ontharen voordat ik die met waterdicht-spray kan behandelen. En het poezenbeest moet uitkijken dat ik haar ook niet even onthaar, want als ik ergens gek van word, is het van poezenharen op mijn kleren.

17.00 uur
Met de nieuwe vakantieplannen in het vooruitzicht ben ik helemaal uitgelaten. Ik barst van de energie en mijn humeur kan niet meer kapot! Ik ben zo blij, zo blij en maak een lijstje van wat ik allemaal nog moet kopen en doen voordat we weggaan. Ik ben zo blij dat ik niet eens hoor dat de Zak een Chinese rol afsteekt vlak naast Ieniemienie.

18.30 uur
Ik moet nog veeeeeel te veel doen voordat we op vakantie kunnen! Ik heb veel te weinig tijd! En het hele huis ruikt naar zwavel.

18.31 uur
Het hele huis ruikt naar zwavel? Christemezielen! De Zak en de mini-Zakken steken om beurten nu vuurpijlen af en het lijkt wel Oudjaarsavond! Manlief geeft niet thuis en dus ben ik genoodzaakt zelf het heft in handen te nemen. Ik doe boos de voordeur open en werp woeste blikken op met name de mini-Zakken. De mini-Zakken negeren me en gooien voetzoekers rakelings langs de scoot en steken liggende vuurpijlen af richting Ieniemienie. Ik race naar binnen en ga kijken wat het nummer van M voor Misdaad Anoniem is. Ik zal ze krijgen, de griezels!

18.40 uur
Oké. Je mag M voor Misdaad Anoniem niet bellen voor dit soort toestanden. Wel de politie, maar dat durf ik niet. Manlief roept iets van “Joh, wij zijn toch ook jong geweest! Trek het je niet aan!” en dat schiet het compleet verkeerde keelgat in. JONG geweest?? Jong GEWEEST?!?! Ik ben nog steeds jong! En ik trek het me wel aan! En ik haat Jacques de Zak (die overigens zeker niet jong is en ik kan me niet voorstellen dat hij dat ooit wel is geweest) en de mini-Zakken en ik haat vuurwerk en ik haat Oud & Nieuw en ik ga wel emigreren naar een land waar het voor mij en het poezenbeest rustig toeven is rond de jaarwisseling! En kijk maar of je meegaat! Mij zal het niet boeien, want mij kan het allemaal toch niks schelen! En nog even voor de duidelijkheid: ik ben nog steeds JONG! En ik hoef geen botox of injectables of smokey eyes, ik ben nog een puppy en kom net kijken!

19.00 uur
Manlief heeft me een kopje thee gegeven en een koekje. Liever had ik cannoli maar die zijn niet ontdooid en ik mag de komende 2 weken eigenlijk sowieso niets eten want anders zitten mijn ski-outfits te strak. Het is duidelijk dat de abrupte verstoring van mijn slaap vanmorgen vroeg ervoor heeft gezorgd dat ik het allemaal niet zo helder zie vandaag. Ik doe de hele dag al raar en het ziet er niet naar uit dat het nog wat wordt vanavond. Ik stuur nog een boze mail naar de bieder van 100 euro die niet meer heeft gereageerd (“Doe dan geen bod als je toch niet serieus bent!”) en drink mijn kopje thee op. Ik lees op teletekst dat iemand van Groen Links een algeheel vuurwerkverbod wil instellen en ik neem me heilig voor bij de volgende verkiezingen hoe dan ook GL te gaan stemmen. Alles om de Zak en de mini-Zakken te zieken!

21.30 uur
Ik ga de terugblik van Expeditie Robinson kijken. Het is niet erg boeiend, maar er is niets anders en ik verveel me toch te pletter dus ik val in slaap. Ik droom dat ik samen met de winnaar van Expeditie Robinson, Vinnie, op een onbewoond eiland ben en hij plukt rode vruchten voor me en hakt een kokosnoot open. Ik heb een skipak aan en eet een papegaaivis op en ben erg gelukkig. Dan steekt Vinnie een Chinese rol aan en ik schrik wakker. Kut Jacques de Zak! Ik stop watten in mijn oren en ga boos naar bed. Morgen weer een dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen…